Feedback: de magic bullet voor leren?

Docenten besteden veel tijd en energie aan het geven van feedback. De frustratie is groot als de student deze feedback negeert of niet weet om te zetten in de juiste vervolgstap. Ook lijkt het zweet vooral op de rug van de docenten te staan: zij vinden het belangrijk het werk van de student te corrigeren en te verbeteren en voelen zich ook vaak verantwoordelijk voor de kwaliteit van het werk. Maar is dit de bedoeling van feedback? Als de student slechts de correcties overneemt zonder zelf na te denken (e.g. “accept all changes”), bestaat het risico dat feedback niet leidt tot actie en (langetermijn) leren.

We weten dat feedback zeer waardevol is binnen het onderwijsleerproces, maar niet eenvoudig is goed te organiseren. Valentina Devid en Dominique Sluijsmans hebben op de website Vernieuwenderwijs twee bijdragen over feedback gedeeld. In deel 1 hebben ze feedback een nadere definitie gegeven. In deel 2 zijn tien concrete voorbeelden gegeven hoe je een effectief feedbackproces in het onderwijs kunt organiseren.

• Deel 1. Wat zijn de belangrijkste inzichten vanuit de literatuur?
• Deel 2. Tien concrete handreikingen om feedback in de praktijk toe te passen

In hun slotwoorden schrijven de auteurs dat

“een feedbackproces inrichten dat is gericht op leren en succeservaringen van alle studenten moeilijk is en afhankelijk van doel, context en leerlingen/studentenpopulatie [….] Rode draad is dat feedback de student dient aan te zetten tot denken als misschien wel de belangrijkste indicator van leren. Maar pas op: feedback geven, ontvangen én omzetten naar actie (denk)tijd kost. Geef deze tijd, zodat feedback echt een kans wordt voor leren en motivatie.”

Uitgelichte afbeelding van Mystic Art Design via Pixabay